While the inequalities of endowments are widely recognized as areas of policy intervention, the dispersion in preferences may also imply inequalities of outcomes. In this paper, we analyze the inequalities in an OLG model with obligatory pension systems. We model both policy relevant pension systems (a defined benefit system — DB — and a transition from a DB to a defined contribution system, DC). We introduce within cohort heterogeneity of endowments (individual productivities) and heterogeneity of preferences (preference for leisure and time preference). We introduce two policy instruments, which are widely used: a contribution cap and a minimum pension. In theory these instruments affect both the incentives to work and the incentives to save for the retirement with different strength and via different channels, but the actual effect attributable to these policy instruments cannot be judged in an environment with a single representative agent. We show four main results. First, longevity increases aggregate consumption inequalities substantially in both pension systems, whereas the effect of a pension system reform works to reinforce the consumption inequalities and reduce the wealth inequalities. Second, the contribution cap has negligible effect on inequalities, but the role for minimum pension benefit guarantee is more pronounced. Third, the reduction in inequalities due to minimum pension benefit guarantee is achieved with virtually no effect on capital accumulation. Finally, the minimum pension benefit guarantee addresses mostly the inequalities which stem from differentiated endowments and not those that stem from differentiated preferences.
Our data are shared here.
Unpublished version
Published version
Modelling Incomplete Rationality in Retirement Decisions
O czym jest projekt?
Większość modeli makroekonomicznych reform systemów emerytalnych zakłada, że ludzie są dalekowzroczni i postępują racjonalnie. W tych modelach, prawidłowa odpowiedź na długowieczność oraz niektóre reformy systemu emerytalnego polega na zwiększeniu prywatnych oszczędności dobrowolnych oraz podaży pracy. Tymczasem dane ze świata rzeczywistego sugerują, że taka reakcja, jeśli w ogóle występuje, jest stosunkowo słaba. Prawdopodobnie jest to przejawem tego, że oszczędności w cyklu życia oraz podaż pracy mogą być pod silnym wpływem czynników krótkofalowych. Zaprojektujemy modele z niepełną racjonalnością, które będą w stanie przynajmniej częściowo replikować tę własność rzeczywistości. W takim modelu będzie można przeanalizować ex ante, czy i jakie instrumenty zachęcające do oszczędzania na emeryturę mogą być skuteczne i podnosić dobrobyt.
Dlaczego projekt jest interesujący?
Od dekad reformy systemów emerytalnych w wielu krajach europejskich, zwłaszcza w Polsce, wprowadza się bez oceny ex ante ich prawdopodobnych skutków – tak pod względem efektów makroekonomicznych jak i dobrobytowych. Nasze wyniki będą w stanie wesprzeć decyzje dotyczące kształtu tzw. III filara emerytalnego, zanim zostaną podjęte jakiekolwiek decyzje.
A co jeśli racjonalność jest ograniczona?
W pierwszej kolejności przeprowadzimy analizę empiryczną zależności pomiędzy cechami psychologicznymi i decyzjami o inwestycjach finansowych. Analiza zostanie przeprowadzona na danych jednostkowych, pochodzących z Niemiec. Dotąd literatura skupiała się na wiedzy finansowej, ale pomijała czynniki behawioralne. Po drugie, przetestujemy empirycznie założenie, które leży u podstaw większości modeli makroekonomicznych: wybór pomiędzy konsumpcją i oszczędnościami wynika z takich samych zależności w cyklu życia. Bazując na dotychczasowych dokonaniach literatury przetestujemy założenie o przechodniości preferencji z wnioskami dla decyzji o oszczędzaniu w cyklu życia. Po trzecie, wykorzystamy wnioski z obu analiz empirycznych, by skonstruować model OLG z prywatnymi oszczędnościami dobrowolnymi, wiedzą finansową oraz ograniczoną racjonalnością. W tym modelu przeprowadzimy eksperymenty polegające na wprowadzeniu instrumentów wspierających oszczędzanie na emeryturę. Przeanalizujemy efekty makroekonomiczne oraz dobrobytowe takich instrumentów.
The objectives of this project are twofold. First, we want to carefully evaluate empirically the role of incomplete rationality in decisions about pension savings and retirement timing. Second, we want to employ this experience in modelling private voluntary pension savings and test whether (and if so – which) policy instruments can effectively be used to foster them. We thus posit two working hypotheses. The first one is implicit: individuals are not fully rational about their choices concerning pension savings and retirement saving. This hypothesis will be addressed empirically. The second one is explicit: there exists a welfare enhancing policy reform that can improve the alignment of individual decisions with a social optimum. The second hypothesis will be addressed by the means of an overlapping generations model. The scope of imperfect rationality will be calibrated to the reference values provided in the empirical part of the project.
Modelling pensions | Modelowanie systemów emerytalnych
Zmiany w systemie emerytalnym przeprowadzone w 2011 roku oraz toczone wówczas dyskusje pokazują zasadniczy spór pomiędzy ekonomistami co do sposobu przejścia z systemu repartycyjnego na kapitałowy. Jak sfinansować ubytek tej części składki, która trafia do systemu kapitałowego i nie może być wykorzystana do wypłaty obecnych emerytur. Jak duża powinna być ta część?
Od 1999 roku wprowadzany jest w Polsce nowy system emerytalny. Z perspektywy teorii i empirii ekonomii zmiany te mają ważne konsekwencje zarówno makroekonomiczne, jak i w odniesieniu do mikropodstaw modeli makroekonomicznych. Bez formalnej oceny zmian zachowań wynikających z procesu optymalizacyjnego gospodarstw domowych nie tylko nie można sformułować kryterium optymalności, ale także nie da się ocenić alternatywnych ścieżek przejścia (podniesienie składki, podniesienie podatków powszechnych, dług publiczny, itp.)
Jeśli znacząca część „żyjących” pokoleń nie korzysta na wprowadzeniu reformy — nawet rozwiązania optymalne mogą nigdy nie zostać wprowadzone w gospodarce. Jak modelować systemy emerytalne?
Co zrobić, gdy demografia skutkować będzie niewypłacalnością systemu emerytalnego? Reformować. Ale jak sfinansować reformę? Długiem, czyli podnoszeniem podatków dla wszystkich przyszłych pokoleń, ale o niewiele? A może podnieść podatki tylko dla bieżącego pokolenia, ale za to znacząco? Które z rozwiązań daje wyższy dobrobyt?
@article{beetsma2020political,
title={Inequality in an {O}{L}{G} economy with intra-cohort heterogeneity and an obligatory pension system},
author={Tyrowicz, Joanna and Krzysztof, Makarski},
institution={Group for Research in APlied Economics},
type = {Working Paper},
number = {21},
year={2017}
}